Ψανή: Η απέραντη φαβέλα της Ναυπάκτου. Γράφει ο Charles Marlow

Τα τελευταία χρόνια, η παραλία της Ψανής – στο εμπορικό της τουλάχιστον κομμάτι – έχει πακτωθεί με εκατοντάδες κυβικά τσιμέντου. Πάνω στο τσιμέντο έχουν τοποθετηθεί πλάκες και πάνω στις πλάκες έχουν ανεγερθεί μόνιμες κατασκευές από μουσαμά και παραπέτα ζελατίνης.

Πρόκειται για μέγα-πέργκολες, διακοσμημένες με ζαρντινιέρες, πλαστικά λουλούδια, πολυθρόνες πουφ, φωτιστικά φανταχτερού φωτισμού και Hi-Fi ηχοσυστήματα. Πρόκειται για ανοίκειες προς το περιβάλλον πaρεμβάσεις. Για γκροτέσκο κατασκευές που διολισθαίνουν στο “πλαστό”, αλλοιώνουν το φυσικό τοπίο και κατά κάποιο τρόπο “φαβελοποιούν” την παραλία.

Μια εικόνα που αναμφίβολα – στην ολότητά της – δεν αντανακλά και την καλύτερη (αισθητικά) ποιότητα.

Εντάξει!…δεν είμαστε, ούτε υπήρξαμε Κέρκυρα, Ρόδος ή Ναύπλιο. Ποτέ δηλαδή δεν αποκτήσαμε τη φινέτσα, ή το “κλας” πολιτών που απέτρεψαν την αλλοίωση του φυσικού τοπίου ή του δημόσιου χώρου στις πόλεις τους. Είμαστε όμως σίγουρα ικανοί για κάτι καλύτερο από αυτό που είμαστε. Κάτι καλύτερο, από τα να γίνουμε “Άγιοι Σαράντα” επιτρέποντας πολυτελή “παραπήγματα” πάνω στις παραλίες μας.

Στην ανατολική άκρη της Ψανιώτικης ακτής, δίπλα ακριβώς στα τείχη της παλιάς πόλης, βρίσκεται ένα πανέμορφο κομμάτι γης – πιθανόν, το ωραιότερο στη δυτική Ελλάδα. Πρόκειται για την παραλία που απλώνεται μπροστά στο κτίριο της δημοτικής πλαζ. Ένα σημείο γεμάτο “ιστορία”, από τα πλέον εμβληματικά της πόλης – ένα μοναδικό στολίδι του παραλιακού μας μετώπου.

Οι παραλίες, ο δημόσιος εν γένει χώρος, δεν μπορεί να είναι ένα παθητικό και αδρανές πεδίο που ανακατασκευάζεται με αποκλειστικό κριτήριο το κέρδος. Είναι η προστιθέμενη αξία της κάθε πόλης. Το πρώτιστο και καθοριστικό στοιχείο που αποτυπώνει στην μνήμη του ο επισκέπτης – στη ουσία είναι ο τουρισμός της.

Μια πιθανή κατεδάφιση του κτιρίου θα σήμαινε άμεση εμπορευματοποίηση της παραλίας με το μεγαλύτερο τμήμα της να καταστρέφεται. Η Ψανή θα θύμιζε πλέον μια τεράστια “φαβέλα” από ακριβά υλικά.