Τα καφενεία των χωριών μας! Γράφει η Μαρία Ζιαμπάρα

Αρκετά χρόνια πίσω…

Φέρνω στη μνήμη μου τη γιαγιά μου. Ήταν χειμώνας, τη βρίσκω στο δρόμο. Ανήσυχη έψαχνε να βρει σε ποιο σπίτι ήταν μαζεμένοι οι άνδρες του χωριού, γιατί είχε σπάσει ο σωλήνας του νερού και η βλάβη φαινόταν μεγάλη. Καφενείο δεν λειτουργούσε τότε και οι λιγοστοί, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, άνδρες του χωριού μαζεύονταν στα λίγα ανοιχτά σπίτια του χειμώνα, για να παίξουν κολιτσίνα.

Με πολύ αγώνα ξεπερνώντας πάρα μα πάρα πολλά εμπόδια, καταφέραμε να λειτουργήσει καφενείο στο χωριό. Μετατράπηκε σε καφενείο το κλειστό πλέον σχολείο του χωριού. Κι αυτό έγινε σε όλα σχεδόν τα χωριά του τότε δήμου Πυλήνης. Ο δήμος μετέτρεψε τα κλειστά σχολεία σε καφενεία τα οποία εξόπλισε και τα έδωσε σε λειτουργία. Κι έτσι αυτά τα καφενεία έχουν γίνει σημείο αναφοράς και οι άνθρωποι, όπως η Antonia Ziampara της Μηλιάς, που κρατούν ανοιχτά τα καφενεία είναι πραγματικοί ήρωες, θεματοφύλακες των χωριών μας.

Θέλουν τη στήριξη όλων μας και ιδίως της πολιτείας. Τα καφενεία αυτά πρέπει να επιδοτούνται, να στηρίζονται και να ενισχύονται με κάθε τρόπο, γιατί όσο παραμένουν ανοιχτά και ανάβουν καθημερινά το τζάκι παραμένουν ζωντανά και τα χωριά μας…