Δον Κιχώτες για κλάματα (I)
Ο “Don Quixote” είναι ένας από πιο συμπαθείς χαρακτήρες της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ο ονειροπόλος ήρωας του Miguel de Cervantes Saavedra (Μιχαήλ Θερβάντες) πιστεύοντας ότι είναι ιππότης φλερτάρει με την τρέλα στην προσπάθεια να εξαλείψει την ανθρώπινη αδικία. Ο μεσήλικας ευγενής ενός χωριού της Μάντσας πείθει τον γείτονά του Σάντσο Πάντσα, με αντάλλαγμα πως θα του δώσει μερίδιο σε ένα ανύπαρκτο νησί, να τον ακολουθήσει στο δρόμο που είναι γεμάτος γίγαντες, δαίμονες, δράκους και πονηρούς ανθρώπους έχοντας τη φιλοδοξία να υπερασπιστεί τους κατατρεγμένους της γης. Οι δύο γραφικοί ήρωες του ομώνυμου μυθιστορήματος μπλέκονται σε απίθανες περιπέτειες άλλοτε διασκεδαστικές και άλλοτε δραματικές που συνήθως έχουν κωμικοτραγικά αποτελέσματα προκαλώντας το γέλιο σε μικρούς και μεγάλους: «Και με αυτά τα λόγια, σπιρούνιασε το Ροσινάντη χωρίς να δίνει σημασία στις φωνές του ιπποκόμου. Ήταν τόσο πεισμένος ότι οι ανεμόμυλοι ήταν γίγαντες, που δεν το κατάλαβε ούτε καν, όταν τους πλησίασε. Στο μεταξύ, τους φώναζε: – Μη φεύγετε δειλά και άνανδρα πλάσματα, ένας και μόνο ιππότης σάς επιτίθεται! Εκείνη τη στιγμή σηκώθηκε αέρας, τα μεγάλα φτερά των ανεμόμυλων άρχισαν να κινούνται και βλέποντάς το αυτό ο Δον Κιχώτης είπε: – Ε λοιπόν, και περισσότερα από το Βριάρεω χέρια να κινήστε, θα το πληρώστε! […] κατέβασε οριζόντια τη λόγχη, κάλπασε με όλη του τη φόρα και όρμησε με δύναμη πάνω στον πρώτο ανεμόμυλο που βρέθηκε μπροστά του. Έδωσε ένα χτύπημα με τη λόγχη του στο φτερό του ανεμόμυλου, αλλά ο αέρας το μετακίνησε με τόση ορμή που έσπασε στα δυο τη λόγχη και ξεπέταξε μακριά στα χωράφι άλογο και καβαλάρη».
Κάθε άνθρωπος, χωρίς φυσικά να εξαιρείται ο γράφων, κρύβει μέσα του έναν «Δον Κιχώτη». Είναι ο Ιππότης που ονειρεύεται περιπέτειες και ηρωικές πράξεις, που αναζητά τα υψηλότερα ιδανικά καβάλα στο άλογό του αλλά συνήθως αποτυγχάνει οικτρά χωρίς να μπορεί πάντα να αποφύγει τη γραφικότητα. Όμως, όταν μαζεύονται ταυτόχρονα πολλοί Δον Κιχώτες σε μικρό χώρο, τότε αναπόφευκτα τα καμώματά τους όχι μόνο στρέφονται εναντίον τους αλλά συχνά αποβαίνουν επιζήμια για όλους τους άλλους. Είναι γνωστό τοις πάσι ότι, αν δεν ολοκληρωθεί έγκαιρα η ενεργειακή μετάβαση στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) ώστε να επιτευχθεί ο στόχος μηδενικών εκπομπών CO2 πριν το 2050, η υπερθέρμανση του πλανήτη θα θέσει ανεπίστρεπτα τη Γη σε τροχιά καταστροφής. Η Κόλαση του Δάντη θα θεωρείται τόπος αναψυχής συγκριτικά με τις συνθήκες που θα επικρατούν πάνω στη Γη στο κοντινό μέλλον. Τότε όχι μόνο «Ξεχνάμε τον Πατραϊκό, αν γίνει το Αιολικό» όπως διακηρύττουν κάποιοι «Δον Κιχώτες για κλάματα», οι οποίοι ανοήτως ξιφουλκούν εναντίον των σύγχρονων «ανεμόμυλων», αλλά ξεχνάμε και ολόκληρη τη Γη που κατοικούμε. Όχι μόνο «δεν θα υπάρχει θαλάσσια ζωή» στον Πατραϊκό αλλά ούτε καν η ζωή που ζούμε στη στεριά. Οι πλημμύρες στη Θεσσαλία και ο πρόσφατη βιβλική καταστροφή στη Βαλένθια της Ισπανίας, που σε λίγα λεπτά της ώρας άφησε πίσω της εκατοντάδες νεκρούς ή αγνοούμενους και ανυπολόγιστη καταστροφή στις υποδομές, αποτελούν σημεία των καιρών.
Η ανθρωπότητα πασχίζει να φρενάρει την κλιματική αλλαγή μέσω της πράσινης μετάβασης με χρονικό ορίζοντα το 2050 έως ότου ξεκινήσει η εποχή του «πράσινου υδρογόνου» που ελπίζουμε βάσιμα ότι θα επιφέρει την πλήρη απανθρακοποίηση του ενεργειακού συστήματος. Στο μεταβατικό στάδιο το κύριο τεχνολογικό εργαλείο που διαθέτουμε είναι οι υπερσύγχρονες ανεμογεννήτριες της δανέζικης εταιρείας Vestas, ισχύος 15 MW, που τοποθετούνται σε Υπεράκτια Αιολικά Πάρκα (ΥΑΠ). Πρόσφατα η κινεζική εταιρεία Dongfang Electric ανακοίνωσε ότι ολοκλήρωσε την κατασκευή της μεγαλύτερης ανεμογεννήτριας στον κόσμο, ύψους 340 μέτρων και ισχύος 26 MW, που σύντομα θα είναι διαθέσιμη. Το πρώτο ΥΑΠ εγκαταστάθηκε στη Δανία το 1991 και έκτοτε η υπεράκτια αιολική βιομηχανία εξαπλώθηκε σε δεκάδες χώρες που συναγωνίζονται για την πρωτοκαθεδρία από τον Ειρηνικό: Κίνα, Ταϊβάν και Ιαπωνία έως τον Ατλαντικό: Καναδάς, ΗΠΑ και Βραζιλία. Στην Ευρώπη, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Wind Europe, οι χώρες που το 2023 πέτυχαν ρεκόρ σε νέα εγκατεστημένη υπεράκτια ισχύ ήταν: Ολλανδία 1.906 MW, Ηνωμένο Βασίλειο 833 MW, Γερμανία 329 MW κλπ ενώ η Ελλάδα βρίσκεται ακόμα στην αφετηρία, τελευταία όλων, έχοντας «0 MW» υπεράκτια ισχύ, ακριβέστερα «0 W» χωρίς το πληθυντικό M (Mega), όπου θα παραμείνει στην ίδια θέση τουλάχιστον έως το 2027.
Όμως υπάρχει ορατός κίνδυνος η χώρα μας να παραμείνει για πάντα στο μηδέν Watt υπεράκτια ισχύ, αν συνεχιστεί επί μακρόν η υστερία κατά των ΥΑΠ που έχει μυστηριωδώς κατακυριεύσει τους τοπικούς άρχοντες. Τελευταία εξαπλώθηκε τόσο σε Δημοτικά Συμβούλια όσο και σε διάφορους άλλους ανωφελείς κοινωνικούς φορείς, γρηγορότερα απ’ όσο μεταδόθηκε η πρόσφατη επιδημία πανώλης στα αιγοπρόβατα, αναπαράγοντας τη διαιώνιση του σκοταδισμού. Τα κίνητρα των αρνητών μπορούν να διερευνηθούν υποθετικά μόνο αλλά στους πολίτες έχουν ήδη δημιουργηθεί κάθε είδους υποψίες. Αυτές ενισχύονται από τις ενέργειες των καθοδηγητών οι οποίοι: επικαλούνται χονδροειδή ψέματα, παραθέτουν άνευ δισταγμού αντιεπιστημονικά επιχειρήματα ή αναπαράγουν ανυπόστατες φήμες, εκφράζονται με αοριστολογίες και εικοτολογίες ενώ με κάθε ευκαιρία εξαπολύουν μαινόμενοι μαύρες κατάρες εναντίον των Α/Γ. Οι υποψίες επιτείνονται και από τα δις των ιδιωτικών επενδύσεων σε ΥΑΠ που θα ίπτανται πάνω απ’ τα κεφάλια τους προσεχώς και «ο νοών νοείτω». Προφανώς κάποιοι αρνητές είναι απλώς ψεκασμένοι – «κλασική περίπτωση βλάβης» – με φυσικό αποτέλεσμα να κυριαρχεί ο “ζωώδης” (ενστικτώδης) έσω εγκέφαλος οπότε αντιδρούν φυσιολογικά και ανακλαστικά κατά των ΥΑΠ. Αυτοί βέβαια πάντα τοποθετούνται απέναντι στην τεχνολογική εξέλιξη και ομοίως σε κάθε νεωτερισμό που ταράζει το συντηρητικό τους περιβάλλον. Πως εξάλλου μπορεί να εξηγηθεί η πρεμούρα των δημάρχων Αγρινίου, Ξηρόμερου και του ορεινού Θέρμου να αντιταχθούν στη δημιουργία ΥΑΠ στον Πατραϊκό ενώ για πολλά χρόνια της ζωής τους ίσως γνώριζαν την ύπαρξή του κόλπου μόνο από το γεωγραφικό χάρτη των δημοτικών σχολείων όπου φοιτούσαν; Όμως οι περισσότεροι των αρνητών, ενώ διαθέτουν εγκέφαλο με ανεπτυγμένο το νεοφλοιό του Homo Sapiens και άρα την απαιτούμενη ευφυΐα για να κατέχουν θέσεις ευθύνης, εντούτοις, φαίνεται ότι κινούνται από ιδιοτελή πολιτικά συμφέροντα και ποιος ξέρει τι άλλο ακόμα. Οι πρακτικές που χρησιμοποιούν για να δυσφημίσουν τις Α/Γ μας δίνουν το δικαίωμα να επιδιώξουμε το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα εναντίον των δικών τους λόγων και πράξεων υιοθετώντας ομοίως: υποθετικά σενάρια, αόριστα επιχειρήματα, αυθαίρετα συμπεράσματα, ευφάνταστες θεωρίες συνομωσιολογίας και όποιες λαϊκές πεποιθήσεις, φήμες ή προκαταλήψεις διαδίδονται για πολιτικούς παράγοντες αφήνοντας έτσι κάθε είδους υποψίες να πλανώνται στον αέρα.
Υποθέτουμε λοιπόν πως ένα από τα κύρια αίτια της σφοδρής αντίδρασης όλων των Δημοτικών και Περιφερειακών συνδυασμών κατά του ΥΑΠ είναι ότι αγωνιούν να μη χάσουν ψηφοφόρους από την αναμενόμενη ακτιβιστική δράση τοπικών φυλάρχων. Ήδη κάποιοι εξ αυτών προσπαθούν να ξεσηκώσουν τους κατοίκους των περιοχών του Πατραϊκού μέσω της ακατάσχετης κινδυνολογίας όπως πράττουν εξάλλου για οποιοδήποτε σημαντικό αναπτυξιακό έργο προγραμματίζεται κοντά στα τσιφλίκια τους. Πιστεύουμε ακόμη πως ένα σημαντικό αίτιο που ωθεί τους ντόπιους πολιτικούς παράγοντες να λάβουν θέσεις μάχης είναι ότι ονειρεύονται να διεκδικήσουν από την Πολιτεία όσο μεγαλύτερα αντισταθμιστικά οφέλη έχουν περιθώριο, όπως συνηθίζεται στον ιδιότυπο κόσμο της Αυτοδιοίκησης, προκειμένου να ανάψουν πράσινο φως στις επενδύσεις. Υποψιαζόμαστε επίσης ότι κάποιοι πολέμιοι του ΥΑΠ ίσως διεκδικούν με αξιώσεις να εισπράξουν από τους επενδυτές προσωπικά δωράκια, όπως είθισται στον υπόκοσμο της Αυτοδιοίκησης, προκειμένου να μην προκαλέσουν ανεπιθύμητες καταστάσεις με προσφυγές στο ΣτΕ που θα καθυστερήσουν την αδειοδότηση και τα τεχνικά έργα. Η ταυτότητα των πρώτων θα γίνει γνωστή πριν τον τελικό διαγωνισμό δημοπράτησης του έργου καθώς όταν αποσπάσουν τα επιθυμητά αντισταθμιστικά, που σκοπεύουν να παρουσιάσουν ως προεκλογικό λάφυρο υποστηρίζοντας ότι αυτοί τα διεκδίκησαν επιτυχώς, θα ηρεμήσουν. Όμως οι τελευταίοι που αναφέραμε, οι τυχοδιώκτες, αν όντως υπάρχουν, θα γίνουν γνωστοί αργότερα μετά την ανάληψη του έργου από τον τελικό νικητή του διεθνούς διαγωνισμού καθώς θα μεταστραφούν τελευταίοι αφού πρώτα εισπράξουν το ανάλογο τίμημα για να καθίσουν ήσυχα. Οι υποψίες μεγεθύνονται καθώς οι αρνητές έχουν εξ αρχής διασπασθεί σε δυο ομάδες εκατέρωθεν του υδάτινου αύλακος ενώ φαίνεται επιπλέον ότι κάποιοι, οι οποίοι έχουν τοπικά υπολογίσιμο αριθμό πιστών υποστηρικτών, έχουν ήδη ανεξαρτητοποιηθεί και ακολουθούν σόλο καριέρα αντάρτη – αρνητή προσδοκώντας στη μεγιστοποίηση των κερδών του αντιδραστικού αγώνα κατά του ΥΑΠ στον Πατραϊκό. Ας έχουμε λοιπόν λίγη υπομονή και θα δούμε σύντομα τα αποτελέσματα του δονκιχωτισμού κάθε ενός πρωταγωνιστή ξεχωριστά. (Συνεχίζεται)
Ηλίας Ν. Σπυρόπουλος
Ναύπακτος 26/10/2024
Σκίτσο: Ο “Don Quixote” και τα θαλάσσια τέρατα.
