Εγώ σ’ αγάπησα και σε περπάτησα και σε καμάρωσα και σε προστάτευσα τις νύχτες πού ‘πεφτε πάνω σου ο ουρανός.
Πόλη μου εσύ, κάτω απ’ τον ίσκιο του κορμιού σου εγώ μεγάλωσα, το χνώτο του φιλιού σου, γλυκό, στυφό, αλμυρό, μα εγώ το γεύτηκα.
Και του χαδιού σου το άγγιγμα το νωπό, εγώ το ένιωσα κι ας μου πλημμύρισε τα φύλλα της καρδιάς μου.
Πόλη μου εσύ, κρίνο και βλέμμα μου και ανατολή, ρόδο και δείλι μου και αλμυρό φιλί, ο ήχος των κυμάτων σου με γέμισε σιωπή.
Σπλάχνο των βράχων, παιδί του ανέμου, κόρη της θάλασσας, νεράιδα των βουνών, μυστική ερωμένη μας, σάρκα και δέρμα μας, νύχια και δόντια μας και αίμα μας αλμυρό.
Βαθύ γαλάζιο μας, αυγή και δείλι μας, λιμάνι μας στερνό.
Όλα τ’ αγαπήσαμε, πόλη μου, σε σένα!
Καλημέρα από την πανέμορφη πόλη μας τη Ναύπακτο
Γεωργία Δούνη
*Η Γεωργία Δούνη είναι Ναυπάκτια ποιήτρια, μέλος του Συλλόγου Ελλήνων λογοτεχνών Αμερικής
