Χαθήκαμε μες στα μονοπάτια του φευγιού μας, παζαρεύοντας τις αξίες μας, τα όνειρά μας, τα ιδανικά μας.
Ας παλέψουμε, τουλάχιστον, να μείνουν κοντά μας αυτοί που ακόμη και νεκροί δεν σταμάτησαν ποτέ να παλεύουν για το άδικο, για την ελευθερία, για τη ζωή που πια δεν τους ανήκει!
Ποιητές…
Λυτρωτές της μάταιης ζωής μας.
Εδώ… Ζωή!
Θλιμμένα πρόσωπα, κατεβασμένα βλέμματα, κομματιασμένες ελπίδες,
αξίες, όνειρα και ιδανικά που ξεφτίσανε πίσω απ’ τα χρώματα των δειλινών μας!
Καλό βράδυ σας εύχομαι.
Γεωργία Δούνη
